Vandaag vraag ik hulp aan één van de leidende business coaches van Nederland. Waarom? Omdat ik het waard ben en verantwoordelijkheid neem voor wie ik ben en wat ik wil. Zij gaat mij begeleiden naar een business waar ik energie van krijg, die mij voldoening en vervulling geeft en aansluit bij mijn zielsbestemming. Waarom ik dit vandaag deel? Het is internationale vrouwendag. Een dag die nog steeds nodig is om aandacht te vragen voor de sociale ongelijkheid die aanwezig is op de wereld, in Nederland, binnen jouw bedrijf, in je vriendenkring, in je relatie. Jarenlang heb ik gedacht te moeten voldoen aan een bepaald plaatje, opgelegd door de generaties heen en in standgehouden door mijzelf, mijn partner, mijn buurman, mijn vriendinnen, mijn collega’s en misschien ook wel jou.

Termen als vrouwelijk leiderschap hoor je steeds vaker. Blijkbaar heeft iemand de behoefte om de vrouwelijke kwaliteiten (waarvan ik weet dat veel mannen die ook bezitten) te labelen in een nieuw hokje, waar ik als vrouw dan weer aan moet voldoen. Ik vind het een prachtig streven en ik voel alleen dat het wederom mij inkadert. Het geeft mij het gevoel dat omdat ik een vrouw ben ik moet voldoen aan vrouwelijk leiderschap. Ik heb prachtige masculiene kwaliteiten in mij. Een beetje zoals de vaders die nu een ‘papa-dag’ hebben, wat prachtig is voor de kinderen. Was er eerst dan ook ergens een mama-dag? 

Ik wil niemand voor het hoofd stoten. Wat ik wel wil is dat we eerlijk zijn. Zolang ik als vrouw of jij als man niet ieder onze verantwoordelijkheid nemen in het bestrijden van dit wereldse probleem, kunnen we elkaar niet ontmoeten in wie we werkelijk zijn. Een transformatie van dergelijke aard vraagt ook een verandering van binnenuit. Dat doe je niet alleen door bedrijven een vrouwenquotom op te leggen om meer vrouwen in de top te krijgen. Die vervolgens geconfronteerd worden met de vraag of ze hun positie hebben verkregen vanwege het feit dat ze vrouw zijn. En hem dan alsnog moeten bevechten. Omdat zij vaak in een door mannelijke energie dominerende top terechtkomen. En het werkt nu eenmaal zo dat je erbij wil horen, je wil niet uitgesloten worden. Om te overleven passen we ons aan, dat is al zo lang als we leven een overlevingsstrategie. 

Wil jij dat je kind haar mond dicht houdt? Wil jij dat ze zich aanpast? Wil jij dat ze dingen gaat doen die tegen haar gevoel ingaan? Of dat ze haar grenzen moet verleggen, omdat het blijkbaar hoort dat je jezelf als vrouw weggeeft? Nee, toch. Je wil ook niet dat jouw vrouw dat overkomt, of dat je zus het meemaakt. 

Ik wil niet dat mijn dochters het gevoel hebben dat ze niet mogen zijn wie zij werkelijk zijn. Dat zij beter hun mond kunnen houden. Dat zij leren dat alleen wanneer je jezelf aanpast aan de meerderheid je in topposities terecht kan komen. Want hoe knap ik het ook van veel vrouwen in topposities vind, ik vraag me elke keer af welke offers zij daarvoor moeten brengen? Hoever zijn zij verwijderd geraakt van zichzelf? Ik heb het zien gebeuren. Hoe snoeihard vrouwen afgemaakt worden en hoe zij dan mee (moeten) doen met de mannen. Niet alleen vrouwen. Nee, ook voor onze toekomstige generatie jongens hoop ik dat zij leren om met respect te praten over hun moeder, hun zus, hun oma en hen te waarderen voor de kwaliteiten, gaven die zij hebben, die hen uniek maakt. Dat zij leren om vanuit een heelheid in zichzelf de ander te ontmoeten in wie zij of hij daadwerkelijk is. 

Ik voel me een soort activist. Heb me nooit een feminist gevoeld en toch voel ik me strijdbaar. Ik wil andere vrouwen (en mannen) laten zien dat je je los kunt rukken van die harde, aangenomen buitenkant. Anderen laten zien wie we werkelijk zijn, je niet aanpassen, maar je juist losmaken van verwachtingen van anderen, plaatjes of beelden waar je aan moet voldoen. Want het zijn geen plaatjes, maar keiharde feiten. Vrouwen verdienen 38% minder dan mannen. Vrouwen hebben op de werkvloer meer te kampen met seksuele intimidatie. De reden waarom vrouwen minder betaalt krijgen is omdat zij ook veel onbetaald werk voor hun rekening nemen. Zowel mannen als vrouwen krijgen te maken met het feit dat we vrouwelijke – en mannelijke kwaliteiten generaliseren, omdat het ons helpt om grip te krijgen op de complexe werkelijkheid waarin we leven met elkaar. 

Dus vandaag zet ik onbeschaamd, vol spanning, met vertrouwen en trots op mezelf een vervolgstap in mijn leven. Ik geloof namelijk dat als ik me als vrouw kan losrukken van eeuwenoude opgelegde stigmatisering, dat jij dat ook kunt. Zowel mannen, als vrouwen ervaren belemmeringen van opgelegde verwachtingen of beelden waaraan ze denken te moeten voldoen. Volgens mij is het een combinatie van initiatieven die ondersteunend zijn aan het creëren van een wereld waarin ieder vanuit volle innerlijke vrijheid, uiting kan geven aan zijn of haar mening, talenten en gaven. Voor mij begint dat met zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de verandering die ik wil zien. 

Liefs,

Anneliek

Ik, ondernemer, krachtige vrouw, onzeker meisje, rebellerende dochter, zorgzame moeder, ondeugende minnares en vechter voor vrijheid. 

Anneliek van der Heijden (1979) schrijft vanuit haar expertise, ervaring en de ontmoeting met anderen. Als leiderschapscoach, schrijver en ervaringsdeskundige op het gebied van trauma geeft zij woorden aan datgene wat voor velen niet in woorden te vangen is. Na jarenlange ervaring op het gebied van leiderschapsontwikkeling, persoonlijke ontwikkeling en trauma leeft zij voor het zichzelf bevrijden van oude conditioneringen om zo weer in verbinding met zichzelf te komen. Zij inspireert, steunt en begeleidt anderen in zichzelf bevrijden om weer regie te ervaren in leven en werk. Meer over Anneliek, kijk op www.byanneliek.nl of volg haar op Instagram @bconnectedbyanneliek